treinbotsing in Amsterdam mee gemaakt:(

21-04-2012 is een zwarte blijdzijde in mijn levensboek.

In Amsterdam zijn zaterdagavond rond 18.30 uur bij een botsing tussen een sprinter en een intercity ongeveer 125 gewonden gevallen.

treinbotsing-in-amsterdam

Ik was een gezellig dagje op stap met mijn allerliefste vriendin Yvonne,

lekker vroeg uit de veren, om half zeven stond ze al voor me deur;)

zoals we zijn was het gelijk een gekwebbel als vanouds;)

waar komt het woord kwebbelkous toch vandaan????

We zaten ons te verheugen op de clubdag van kaarten maken met tiets

 ik dacht wat gebeurd er allemaal, voor ik er erg in had stonden we stil, en riep ik (gil) we zijn gecrasht o, mijn god, ik zag de mensen door de trein vliegen, yvonne schoot half voor me langs, ik riep hey gek blijf zitten jij we zijn geramd:( gillende mensen huilende kinderen, echt afschuwelijk,
toen we de trein uit mochten dacht ik dat lukt me wel, maar een pijnscheut ging door me been, net of er allemaal splinters in zaten, door een paar flinke mannen zijn we geholpen,, we werden door de omwoners heel lief bijgestaan en geholpen, later werden we naar het bejaardenhuis gebracht,
wat een geluk dat de trein langzaam reed, het leed was anders helemaal niet te overzien geweest.

ik weet dat mijn man net binnen was gekomen, met de man van Yvonne,

mijn oudste dochter en haar vriend waren omstreeks 8 uur al bij mij..
toen mijn man me een kus gaf, was het net of me kaartenhuisje instorten...

toen het wat doordrong, werd ik met de minuut beroerder, me nek begon steeds meer pijn te doen, ook me linker schouder,

voor ik er erg in had, lag ik op een plank, ik zei nog klaas waar ben je???

hoorde hem zeggen ik ga met je mee...

 knipperde met me ogen en ik was afgevoerd naar het VU ziekenhuis...
ze hebben me binnenstebuiten gekeerd 

met flinke kneuzingen en blauwe plekken mocht ik gelukkig weer naar huis,

ongeveer 03.30 waren was ik weer thuis,

vraag niet of ik heb geslapen, want dat weet ik niet zo goed meer....

zondag zowat heel de dag met iedereen aan de telefoon gehangen,

maandag naar de huisarts, pilletjes gekregen voor de nachtrust,

ik voel me zo raar, wil het liefst alles kapot slaan met zoveel kracht ik in me heb,

maar gelukkig is me verstand nog redelijk oke;)

ik moet zeggen dat ik mezelf redelijk goed ken, 

en zoals ik me voel nee zo ben ik niet...

kan niks hebben, loopt man en kinderen al heel snel af te bekken:(

ze kunnen weinig goeds doen, zelfs als ze extra lief zijn dan zeg ik wat heb je gedaan heb je iets te verbergen, 

oooo wat ben ik op dit moment een lastig mens:(

Ben blij dat morgen de kleinkinderen weer bij me komen, dan kan ik me gedachten verplaatsen:)

xoxoxox